Akulah yang terbaik untukmu
Iki dina pertama Thalita
dadi murid ing SMA Persada bangsa. Seanjoge neng gerbang sekolah Thalita
mandengi tulisan sing ana neng pinggir gerbang. Ya, ikulah sekolah anyare
Thalita “SMA PERSADA BANGSA”. Asline dheweke ora pengin sekolah neng kana,
nanging Thalita dipaksa dening bapak karo ibune akhire dheweke manut. Kanthi
rasa sungkan Thalita mlaku mlebu maring sekolahan kuwi, nanging langkahe mandeg
nalika ana motor sing arep nabrak Thalita. Thalita mung nahan nafas nalika
ndelengake ban motor mandeg neng pinggir sikile. Kanthi rasa wedi Thalita
ngelinguk wong sing arep nabrak dheweke. Thalita ora bisa ndeleng praupan bocah
kuwi sebab ketutupan helm, nanging sing pasti kue bocah lanang sebabe Thalita
weruh celana seragame. Mendadak bocah kuwi mbuka heleme lan mandengi Thalita sedelat
tok banjur jalan maning.
”Nengapa ing dina pertama mlebu sekolah
aku malah ketemu wong sing mbangkani kaya kue sih !” Omongane Thalita rada
dugal.
* * * * *
# Ing kelas ...
“Stefira Tedjo ?”
“Stefira Tedjo ?”
“wonten”
“Steven Andrea Halim ?”
“wonten pak”
“Sugiarto”
“hahahahaha...” Ngguyune
bocah-bocah sekelas krungu jeneng sing di undang Pak Adam, wali kelas X 5 sing
anyar.
“huss.. meneng.. meneng.. !! Loken jenenge wong di guyu, ora sopan kuwi
!! Saiki bapak ulangi maning Sugiatro ?? Ana apa laka ??”
Bocah sekelas pada melongo
kabeh nailika ana bocah lanang ngganteng sing ngangkat tangane.
“Wonten pak, kulo
Sugiarto” Jawabe bocah lanang kuwi.
“Waah.. terus Bapak
ngundange sopo iki ??” Pitakone pak adam bingung.
“Sakarepe Bapak mawon,
nanging kulo luwih seneng di timbali Ato” Jawabe bocah lanang kuwi sing jebulen
jenenge Sugiarto (Ato).
Pak Adam mung
manggut-mangguhe. Dweke gumun, ing jaman modern kaya kiye esih ana jeneng
Sugiarto.
“Yo wis Bapak teruske,
Tantiana Atika Sari ?”
Salah siji bocah ngangkat tangane lan Thalita
mung bisa melongo mandengi bocah wdon kuwi. Dhewekw ora nyangka yen kelas
anyare isine bocah-bocah sing praupane ana ing nduwure rata-rata.
“Thalita Wina Sucipto ?”
Thalita esih melongo
mandengi Tantiana wae.
“Thalita Wina Sucipto, ana
apa ora ?” Pitakone Pak Adam
Fira batir sebangkune
Thalita nyikiut Thalita seru.
“Aduh.. apa sih ??”
Pitakone Thalita bingung
“Kaeh di undang Pak Adam
!” Jentika Fira nuding maring Pak Adam. Thalita langsung ngangkat tangane.
“Ehh.. kulo Pak” Ucape
Thalita karo mesem-mesem.
Pak
Adam ngangguk, banjur ngabsen kelas iku siji-siji.
* * * * *
Bel istirahat wis moni,
Fira ngejak Thalita maring kantin.
“Tha,
kantin yuh ? Ngelih kyeh” Ajake Fira karo ngelus-ngelus wetenge. Thalita
ngangguk.
Nalika bocah loro kue arep
metu, ujug-ujug ana bocah lanang sing katone lagi bingung nggeti salah sawijining
bocah.
“Ngampuntene Mas, ngucali
sinten nggih ?” Pitakone Thalita maring bocah lanang kuwi.
“Weruh Atika ora ?” jawabe
bocah lanang kuwi.
Atika sinten nggih ? kulo
murid anyar teng kelas niki dadose dereng kenal sedoyo” Jelasku.
“Hmmm.. Tantiana Atika
maksude aku”
“Oh.. Tantiana, teng
kantin dhea. Wonten menapa to Mas ?” Pitakonku pengen ngerti.
“Oh.. Ora apa-apa sih, Ya
wis lah nek laka” Jawabe bocah kuwi, banjur arep lunga tapi ora sida.
“Yen mlaku ati-ati. Aja
nengah-nengah, neng pinggir be esih lega koh” Banjur bocah lanang kuwi lunga
ninggalna Thalita lan Fira.
Thalita melongo ndelengake
bocah lanang kuwi, dheweke nyadar yen bocah kuwi sing nabrak dheweke mau esuk.
Akhire Fira mereki Thalita.
“Aduhh Tha, sapa sihbocah
kue ? ngganteng nemen !” Takone Fira terpesona.
“Aku be ora ngerti Fi, aku
kan murid anyar” jawabe Thalita
“Ora nyesel aku sekolah
neng kene, isine bocah ngganteng-ngganteng tok. Nanging kue bocah ka ora
sekelas karo dhewek yah ?”
“Mbokan
tah untung yah ora sekelas ? Aku malah kuwatir
wong ngganteng kaya kue sekelas karo dhewek, bisa-bisa kowe ora munggah
kelas gara-gara ndelengna bocah kuwi terus lan ora bisa konsentrasi maring
pelajaran !” jelase Thalita dawa nemen.
“Eh.. iya yah, senajan
ngganteng nanging nyampe nggawe aku ora munggah kelas nda eman-eman rah ?”
Jawabe Fita
“Nah
kueh !” Akhire bocah loro kuwi mlaku bareng maring kantin.
* * * * *
Jam pelajaran selanjute,
Thalita sibuk nggeti informasine bocah lanang sing nabrak dheweke mau esuk
maring Listy sing njagong neng bangku ngarepe.
“Lis, kenal bocah lanang
ngganteng, putih, duwur. Kenal ora ?” Pitakone Thalita maring Listy.
“Bocah lanang neng kene
ngganteng-ngganteng kabeh. Mmmm.. nacak sebutke ciri-ciri liyane” Jawabe Listy
“haduhh.. loken ora ngerti
sih ? Mau tah bocahe nggeti Tantiana”
“Ya wajar lah nggetine
Tantiana . Kae bocah kan paling ayu neng sekolahan kiye. Mbokan salah sijine
fansne Tantiana sih” Jawabe Listy sakenane.
“Iya sih” Thalita manyun,
nanging Thalita terus takon-takon bocah sing wis nggawe dheweke penasara.
“Ana apa sih ?” Fira sing
maune lagi sibuk ngerjakna tugas banjur melu nggabung.
“Ahh.. Aku ngarti. Pasti
sing dimaksud Ardian kan ?” Jawabe Listy.
“Ardian ? Ardian sih sapa
?” takone Fira pengin ngerti
“kae sih, bocah sing
kandah karo Thalita pas istirahat” Jawabe Listy.
“Hah.. Bocah ngganteng
sing ngeteni Tantiana ?” Takone Fira seneng. Nanging Thalita mung ngangguk tok.
“Oh iya, aku kelalen
ngomong. Ardian kue kakange Tantiana” Tambahe Listy.
“Hah..” Thalita melongo. “Kakange
? Kakang kandung ?” Takone Thalita ora percaya.
“Iya” jawabe Listy
singkat.
“Bisane padha bae kelas
sepuluh ? Ardian ora munggah ? Melasi nemen yah, ngganteng-ngganteng nanging
goblok. Hahaha” Omongani Fira Ngawur nemen.
“Hehh.. Ngawur !” Listy
medot omongane Fira sing tambah ngawur. “Thalita karo Ardian kue umure beda
mung setaun tok. Lagi esih TK Tantiana ora gelem ditinggal dewekan neng ngumah”
Jelase Listy.
“Oh, ngono to” Jawabane
Thalita singkat. Saiki Thalita ngerti bocah sing nabrak dheweke mau esuk, jenenge
Ardian.
* * * * *
Wis seminggu Thalita
sekolah ing SMA Persada Bangsa. Dheweke mulai nyaman ing sekolah kuwi.
“Dibuka bukune halaman 3
banjur diwaca. Sawise diwaca soal-soal ing halaman 6 dikerjakna, yen wis
rampung olih dikumpulna” Jarene Pak Budi guru Biologi.
“Nembe seminggu sekolah,
nanging wis akeh tugas. Huhh mbangkani” Ucape Thalita Lirih.
“Nengapa Tha ?” Takone
Tantiana.
“Ehh.. Ora papa Na” Jawabe
Thalita karo mesem.
“Oh, ngono to. Yo wis
dikerjakna wae soal-soale, waktune mepet loh” Sarane Tantiana.
“Oke” Jawabe Thalita
nyante. Nanging dheweke bingung arep nulis apa ing bukune sing kudune diisi
jawaban soal. Thalita malah nglamuni Ardian bae.
“kira-kira Ardian wis due
pacar durung yah ? pastine tah wis. Loken bocah ngganteng kaya kae durung due
pacar. Ahh.. mikiri apa sih aku” Bathine Thalita ngomel-ngomel.
“Tha, kowe ngelamun ya ?” Ngelamuni apa sih?” Takone Tantiana bingung.
“Tha, kowe ngelamun ya ?” Ngelamuni apa sih?” Takone Tantiana bingung.
“Hah.. Oh.. Eh.. Ora.. Ora
ngelamuni apa-apa ka” Jawabe Thalita
langsung maca bukune
“Palingan lagi ngelamuni
Ardian. Hehehe” Jawabe Fira nggoda Thalita.
“Ardian ? Ardian sapa sih
?” Takone Thalita apen-apen ora ngerti.
“Ardian kakange Tantiana.
Sih Ardian sapa maning” Jawabe Fira.
“Ardian kakange aku ?”
Takone Tantiana bingung
“Iya Na, kakange kowe sing
ngganteng kae sih ?” Jelase Fira.
“Kakange Tantiana ?
Kakange Tantiana sing ndi sih ? Aku ora kenal kueh” Thalita esih apen-apen ora
ngerti.
“Hmmmm.. Yen ora ngerti
ngko tak kenalna wis” Tantiana mesem lan neruske ngerjakana soal-soal. Thalita
mung melongo nyadari yen jawabane salah kabeh.
“Kaya kiye kyeh yen
njawabe asal-asalan ora dipikir ndisit” Bathin Thalita.
* * * * *
Bel pergantian jam
pelajaran wis moni, Thalita langsung
panik. Asline dheweke gelem dikenalna maring Ardian nanging Thalita wedi
yen Tantiana ngomong nek selama pelajaran dheweke mikiri Ardian wae kue kan
ngisin-ngisinake, ditambah maning sikap salah tingkahe Thalita sing sering
nongol yen Tantiana lagi karo Ardian.
Thalita emang seneng
maring Ardian, nanging Thalita ora pengin yen dheweke katon goblok neng ngarepe
bocah lanang apa maning kue bocah lanang sing di senengi neng dheweke.
“Yuh Tha, tak kenalke
maring Ardian” Ajake Tantiana karo nglebokake bukune maring tas.
“Ehh.. Na.. Aku...”
Suarane Thalita rada gugup.
“Nengapa ? kowe sih pucet
? mriyang ya ?” Tantiana katone rada kuwatir.
“Iya kyeh Na, wetenge lara
nemen” Thalita aapen-apen kelaranen.
“Maring UKS bae yuh ?”
“Ora usah Na..”
“Laahh.. berarti ora sida
tak kenalke maring Ardian rah.. ?” Tantiana rada gela.
“ Gampang wis, kapan-kapan
bae kenalane. Ora papakan ?” Banjur
Thalita maring WC, dheweke mlebu ing salah sijine bilik WC lan nutup lawange
rapet-rapet. Nembe kiye Thalita milih ngumpet neng WC dari pada dikenalna
maring bocah ngganteng ! bener-bener
ngisin-ngisinna !!!
* * * * *
# Sesuk dina...
“Tha, wis mari lara
wetenge ?” Pitakone Tantiana sawise Thalita mlebu kelas.
“Ehh.. Wis koh Na. Aku wis
sehat”
“Dadi gagal yah wingi ?
Padahal aku pengin nemen ngenalna kowe maring Ardian. Ardian lagi jomblo ikih
tau ??” lLedeke Tantiana.
“Jomblo ? Tapi.. Tapi
nengapa ngenalnane maring aku ? Ehh... maksude neng sekolahan iki kan akeh
bocah wadon liya”
“Sebabe kowe lucu sih,
hehehe” Tantiana nyengir. “Yen aku lagi kandah karo kowe pasti pengine ngguyu
terus lan kowe bocahe asik, enak di jak kandah”
“Ohh.. Ngono to”
“Iya, temenan tau. Nanging
kayane aku maksa koe ben kenalan karo Ardi ya ? Ngampurane ya ?”
“Iya, ora papa ka. Sante
bae sih karo aku. Nanging kayane kowe semangat nemen ngenalna aku maring Ardi
?”
“Yeee.. Ora papa rah ndean.
Ehh iya aku arep cerita maring kowe, tapi janji ya aja ngomong sapa-sapa ?”
“Mmm.. iya wis, aku janji
ora bakal ngomong sapa-sapaha”
“Kowe ngertikan yen umure
aku karo Ardian mung beda setaun tok ? Aku karo Ardian wis akrab nemen awit
cilik. Maring ndi-ndi ya pasti bareng terus, nyampe wektu wong tuane aku lan
Ardian cerai” Tantiana narik nafas banjur ngelanjutake ceritane. “Wong tuane
aku lan Ardian cerai gara-gara Ibu selingkuh” Praupane Tantiana langsung lesu.
“Selingkuh ?” Ulange
Thalitha kanthi ati-ati, Thalita bener-bener ora nyangka.
“Iya, karo mantan pacare.
Ngisin-ngisinna yah ?” Jawabe kanthi nada sing datar.
“Akhire aku lan Ardian
melu Bapak nyampe saiki. Awit kejadian kue Ardian ora pernah seneng maring sing
arane bocah wadon. Dheweke dadi bocah menengan, padahal asline Ardian kue
bocahe asik. Setaun kepungkur, Ardian pernah seneng maring bocah wadon. Nanging
bocah wadon kuwi ora bener “
“ Ora bener ?” Pitakone
Thalita bingung.
“Iya, kuw bocahe seneng
ngrokok, seneng mabok dheweke uga pengguna narkoba” Jelase Thalita.
“Terus.. ??”
“Ardian sayang nemen karo
bocah kue. Ardian pernah nembak, nanging di tolak nengarepe wong akeh. Dheweke
ngguyu-ngguyu tok kaya wong edan lan ngomong Ardian penakut sebebe ora gelem
nyoba narkoba”
“HaaHh.. Narkoba ??”
Thalita dadi kemutan Doni, mantan pacare sing uga sama pengguna narkoba.
Nanging saiki wis ninggal gara-gara overdosis.
“Iya. Untunge saiki Ardian
wis bisa ngelupakna bocah kue, nanging ya nyampe saiki durung nduwe pacar. Aku
ngerasa Ardian wedi mbokan di tolak maning”
“Ohh.. ngono to. Terus aku bisa mbantu apa ?” Thalita ora nyadar nawarake bantuan maring Tantiana.
“Ohh.. ngono to. Terus aku bisa mbantu apa ?” Thalita ora nyadar nawarake bantuan maring Tantiana.
“kowe gelem mbantu aku ?”
Thantiana ndelengake Thalita penuh harap. Thalita ngangguk lan tantiana katone
sumringah.
“Kowe gelem nyoba mereki
Ardian ora ?”
“Haaahhh .. ????”
“Yen karo kowe tak dukung
wis. Mbuh nengapa nek Ardian karo kowe aku ngerasa cocok. Senajan dhewek nembe
kenal, nanging aku bisa percaya maring kowe”
“Tapi..” Thalita rada
ragu. “Yen Ardiane ora gelem primen ? terus aku uga nembe kenal seminggu. Laahh
aku ora wani”
“Sante bae, Ardian kuwi
wonge apik. Ayuh sih Tha ?” Tantiana mohon maring Thalita.
“Aku ora njaluk kowe
pacarn karo Ardian, aku mung pengin kowe perek karo Ardian. Yen misale akhire
kowe bisa pacaran apa ora, aku sih karepe kowe bae”
“Iya wis nacak” Jawabe
Thalita rada ragu.
“Sing bener ? Kowe teman
gelem ?”
“Iya..”
“Horeeeee....” Tantiana meluk Thalita kanthi rasa seneng.
“Aku ngelakukna kye kabeh
mung kanggo nulung Tantiana, udu sebabe aku seneng maring Ardian !” Bathin
Thalita.
* * * * *
Meh sesasi sawise
perjanjian kuwi, Thalita lan Ardian wis mulai akrab. Ardian uga cukup perhatian
maring Thalita. Nyampe wektu Thalita lagi meriyang perhatiane Ardi luwih, ora
kaya biasane.
“Apa mungkin Ardian seneng
maring aku yah ? Apa mung perhatian naring batir sing lagi meriyang ?”
Pitakon-pitakon kuwi
sering metu ing pikirane Thalita. Nanging Thalita ora pengin ngarepna luwih
seko Ardi, sebab Thalita uga durung bisa ngelupakna Doni sepesnuhe.
“Tha...” Suarane Ardi
mbuyarake lamunane.
“Ehh.. Ardi..” Thalita
ngelirik Ardi sing wis ana neng pinggire.
“Sih dewekan ? Atika karo
Fira maring ndi ?” Pitakone Ardi maring Thalita.
“Mbuh, neng kantin ndea” Jawabe
Thalita>
“Oh.. sih kowe ora melu ?”
“Ora.. Aku lagi pengen
dewekan”
“Berarti aku ora olih
mbatiri kiye ?”
“karepe..”
“Hmmm... Lagi ana masalah
ya Tha ? Cerita sih ? mbokan aku bisa mbantu loh.. ??”
“Ora ka.. Aku mung Lagi
kangen tok”
“kangen maring aku ya ??
hehehe..” Ledeke Ardian
“Diihh.. Nggo apa kangen
karo kowe. Kowene be wis ana neng kene”
“Hehehe.. Iya sih. Terus
kangen karo sapa ? Pacare ??”
“Genanu sih iya, pacar.
Nanging saiki wis dadi mantan”
“Ohh.. Mantan to. Nengapa
ora ketemu bae ?”
“Pengine sih iya,
nanging.....”
“Nanging opo Tha ??”
Takone Ardi penasaran.
“Ora bakal bisa” Jawabe
Thalita lesu
“Ora bisa keprimen ?
Nggari maring umahe bae sih, dadine kowe bisa ketemu rah ?”
“Doni wis laka”
“Oh, jenenge Doni to. Hmmm..
Emange laka primen sih. Bocahe wis pindah ?”
“Udu, nanging.... Doni wis
ninggal” Mripate Thalita wis merkabak abang, kayane sih arep nangis.
“Ehh.. Ngampurane Tha,
awit mau aku takon-takon terus. Aku bener-bener ora ngerti Tha” Ardian langsung
mandengi Thalita, dheweke ngerasa bersalah nemen.
“Iya Ar, ora papa”
“Yen olih ngerti, emange
ninggal nengapa Tha ?”
“Overdosis”
“Overdosis.. ?” Takone
Ardian bingung.
“Ya, overdosis narkoba.
Kue kabeh gara-gara aku !!” Thalita bener-bener wis ora bisa nahan tangise,
akhira Thalita nangis.
“Nengapa gara-gara kowe
Tha ?”
“Aku mutusake Doni
gara-gara dheweke ora gelem di rehabilitasi. Aku mung pengin Doni kaya genanu
maning, sing durung terjerumus maring dunia narkoba. Nanging apa ?? Dheweke
luwih milih narkoba dari pada aku !!! Sebenere aku uga ora pengin putus karo
Doni, nanging wong tuaku ora setuju nek aku pacaran karo Doni. Padahal aku karo
Doni padha bae sayang, nanging yo kuwi siji sing dadi masalah, Doni tetep ora
gelem di rehabilitasi. Mungkin wektu kuwi dheweke ngerasa tertekan nemen
gara-gara putus karo aku dadine dheweke nyabu. Doni ngerasa yen sabu-sabu lan
sejenise bisa nggawe dheweke luwih tenang, dadine Doni nyabu lan akhire
overdosis. Wektu aku ngerti Doni ninggal aku bener-bener setres, aku ora terima
yen wong sing tak sayang wis ninggalna aku kanggo selamane” Thalita nangis sesenggrukan.
“Hmmm.. sabar ya Tha, kue
udu salahe kowe kabeh. Kowekan wis ana usaha kanggo mrentah Doni ben di rehab,
nanging dheweke ora gelem. Berarti Doni luwih milih nakoba dari pada kowe Tha”
Jawabe Ardian nyoba nenangna Thalita.
“Nanging Doni sayang nemen
maring aku Ar, kowe ora ngerti Doni !”
“Iya, senajan aku ora
ngerti bahkan ora kenal sing jenenge Doni-Doni kue, nanging aku bisa njukut
kesimpulan seko ceritamu Tha. Doni kuwe mung sayang karo NARKOBA udu kowe,
paham !!” Bentake Ardi lan Thalita malah tambah nangis.
“Tha.. Ngampurane ya ? Aku
ora maksud mbentak kowe, aku bener-bener emosi” Ardi mandengi Thalita sing esih
nangis gara-gara di gentak neng Ardi.
“Tha.. wis sih, ora usah
nangis terus. Percuma di tangisiha ora bakal balik maning” Ardi berusaha nenangake Thalita.
“Iya Ar.. omongane kowe
bener. Percuma ditangisiha ora bakal balik maning” Banjur Thalita ngelap iluhe
sing esih netes neng pipine karo mesem.
“Naahh.. kaya kuwe rah
mesem, kan dadine tambah ayu. Hehehe” Ardi nyoba ngehibur Thalita.
“hemmmm... iyahhh” Jawabe
Thalita karo mesem.
* * * * *
# Ing Umahe Thalita ...
Tuuuttuutttt...
Tuuuttttuuutttt.... Suarane Hp.ne Thalita moni, cepet-cepet Thalita ngangkat
telepon sing jebulen seko Ardi.
“Halloo...” Suarane
Thalita mbuka telepon.
“Halloo Tha, lagi apa ?
kira-kira ngko sore sibuk ora ?” Pitakone Ardi ing telepon.
“Mmmm.. Mbuh Ar, emange
nengapa ?” Jawabe Thalita penasaran.
“Mung pengin ngejak kowe
dolan-dolan, ben ora sedih terus. Yen kowe gelem tapi ?”
“Ohh.. Ya kena wis”
“Sipp.. Jam 4 aku mono ya
??”
“Okke..”
“Ya wis, sampe ketemu ngko
sore ya ??”
“iya..” Akhire Thalita
nutup telepone.
* * * * *
0 Response to "Cerita bahasa jawa " akulah yang terbaik untukmu"
Post a Comment